فال حافظ ۱۸ بهمن ماه ۱۴۰۳/ ندیم و مطرب و ساقی همه اوست

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز هجدهم بهمن ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

سحرگاهان که مخمور شبانه

گرفتم باده با چنگ و چغانه

نهادم عقل را ره توشه از می

ز شهر هستیش کردم روانه

نگار می‌فروشم عشوه‌ای داد

که ایمن گشتم از مکر زمانه

ز ساقی کمان ابرو شنیدم

که‌ای تیر ملامت را نشانه

نبندی زان میان طرفی کمروار

اگر خود را ببینی در میانه

برو این دام بر مرغی دگر نه

که عنقا را بلند است آشیانه

که بندد طرف وصل از حسن شاهی

که با خود عشق بازد جاودانه

ندیم و مطرب و ساقی همه اوست

خیال آب و گل در ره بهانه

بده کشتی می‌تا خوش برانیم

از این دریای ناپیداکرانه

وجود ما معماییست حافظ

که تحقیقش فسون است و فسانه

تفسیر عرفانی:

۱- حضرت حافظ در بیت‌های هشتم و نهم می‌فرماید:

*ای ساقی کشتی شراب را به ما بسپار تا از دریای بیکران غم عشق به سلامت به ساحل نجات رسیم و آلوده دل باشیم.

*ای حافظ، هستی ما در این دنیا سخن پوشیده و راز سربسته‌ای است و تحقیق ما درباره آن ها، چون سخن ساحران و داستان‌گویان است که راهی به مقصود ندارد.

حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

تعبیر غزل:

نیتی در سر داری و می‌خواهی کار تازه‌ای را آغاز کنی. فکر می‌کنی با آغاز این کار به آرامش خواهی رسید، اما بدان که کار و زندگی و خانواده همه بهانه‌هایی است برای بودن. اگر می‌خواهی به کمال برسی، روح خود را بزرگ کن و خود را اسیر دام‌های دنیا نکن. وجود انسان معمای پیچیده‌ی طبیعت است که کسی از راز آن آگاه نیست و تنها کسانی از این امتحان سربلند خارج می‌شوند که به خدا توکل داشته باشند.